Hoi, daar ben ik weer!
Weet je wat zo fijn was?
Mijn vrienden hebben niet alleen een hut voor me gebouwd, maar hebben me ook opgevrolijkt.
Weet je hoe ze dat deden?
Door me te knuffelen, mooie bloemen voor me neer te zetten en samen tikkertje te doen.
En nog iets...iets dat ik wel een beetje lastig vond. Lees en luister maar verder wat dat was. ⬇️
Lieve vrienden
Mijn vrienden bouwden niet alleen een hut voor me, ze vrolijkten me ook op door naar me te luisteren.
Ik vertelde dat ik me schaamde voor mijn gebroken huis. Dat ik dacht dat het mijn schuld was — omdat ik misschien te wild was geweest met verstoppertje spelen.
En dat ik niet van verandering houd en wil dat alles hetzelfde blijft.
Ze begrepen me. Fien houdt ook niet van veranderingen. En Spinkie zei dat het heel normaal is om van alles te voelen als je huis breekt.
Het was fijn om mijn vrienden alles te vertellen. Ook nog wel een beetje onwennig hoor! We spraken af dat we elkaar mogen vertellen wat we voelen — verdriet, boosheid of bang zijn. Dan zoeken we samen naar een oplossing. Want in m’n eentje een hut bouwen? Dat was vast nooit gelukt 😉
je mag hulp vragen
Vertellen wat je voelt, denkt of waar je je zorgen over maakt, is soms best moeilijk. Misschien weet je niet goed hoe je moet zeggen wat je voelt of denkt. Of schaam je je een beetje. Of je wil niet dat papa of mama zich zorgen maakt over je. Het kan ook zijn dat je hoofd zó vol zit, dat je niet eens weet wat je precies voelt.
Weet je? Dan is het al heel knap om gewoon te zeggen: “Ik wil graag dat je even bij me bent.”
Vraag of papa, mama, opa, oma, je juf of iemand anders die je lief vindt even komt zitten. Samen iets kleins doen — een spelletje, lezen, knuffelen — kan al helpen.
Wil je dat de ander je helpt om te praten over wat je voelt? Dat kan ook. Soms lukt dat met woorden, maar het is ook helemaal oké om iets aan te wijzen. Gebruik bijvoorbeeld de emotiekaarten uit maand 3 of kijk samen naar de plaatjes onderaan deze pagina. Zo kun je samen ontdekken wat er in je hart en hoofd speelt.
Luister het verhaal⬇️
Luister maar naar het volgende stukje van mijn avontuur, kleur gezellig mee en doe samen met papa of mama de vraag en opdracht.
opdracht voor jou
Sloompje heeft zich blij, maar ook bang, boos en verdrietig gevoeld.
Ze heeft geleerd dat het fijn is om vrienden bij zich te hebben, vooral als je je verdrietig, boos of bang voelt. Ze heeft geleerd dat vrienden je kunnen opvrolijken, helpen of knuffelen. Sloompje is blij dat ze lieve vrienden heeft.
Wie zijn er belangrijk voor jou?
Teken een cirkel in het midden van een vel papier en schrijf daarin je eigen naam. Teken eromheen allemaal hartjes. In elk hartje schrijf je de naam van iemand die je lief vindt, bij wie je je fijn voelt of aan wie je hulp kunt vragen.
Wie hoort er allemaal bij jou? Geef ze allemaal een hartje!
TIP ouder: Als je kind moeite heeft om te bedenken wie hij uit zijn netwerk kan opschrijven, vraag het dan specifiek per ‘groep’ waar het kind bij hoort; gezin, familie, kennissen, vrienden, school, sportclub etc.
samen met papa/mama
Als Sloompje zich verdrietig, boos of bang voelt, vertelt ze dat altijd aan Nijn. Ze knuffelt dan lekker met Nijn en valt vaak samen met haar in slaap.
Beantwoord om de beurt de volgende vragen. Ja, ook jij papa/mama😉 ;
1. Wat kunnen je ouders doen om je te helpen als je je verdrietig, boos of bang voelt? [Vervang 'ouders' door 'kind' als de ouder de vraag beantwoordt.]
2. Met wie wil jij knuffelen als je je verdrietig, boos of bang voelt?
3. Met wie wil jij praten als je je verdrietig, boos of bang voelt?
Lieve ouder: Heeft je kind toegang tot iedereen die in een hartje geschreven staat en hem/haar dus dierbaar is? Nee? Ga op zoek naar mogelijkheden en vormen om dat te realiseren. Ook als dit betekent dat je mensen een (grotere) plek in het leven van je kind moet geven, dan jij zelf zou willen. Je helpt er je kind mee en zeer waarschijnlijk komt het uiteindelijk de situatie en jezelf ook ten goede.
tip voor papa/mama
Laat je kind weten wie jouw steunbronnen zijn; daarmee ontzorg je je kind.
Als je kind ziet dat jij ook een netwerk hebt, buiten het kind zelf, waar je op kunt terugvallen voor jouw proces en voor volwassen zaken, kan je kind meer kind zijn.